update 28 september 2008

Alweer tijd voor de terugreis. Wat gaat de tijd snel. We hebben ervan genoten!
Nadat we uit Dawson City zijn vertrokken, zijn we over de Top of the world Highway op weg gegaan naar Chicken en Tok. Wat een geweldig mooie weg is dat. Ook onverhard met veel
stijgen en dalen. Zeker de moeite waard. De foto's zijn nog niet klaar, dus kan ik nu niet tonen.
Ons laatste doel is Haines in Alaska. Daar waren we vorig jaar ook en dat was ons goed bevallen. Daar stroomt de Chilkootriver in zee en ook hier komen de zalmen terug om kuit te schieten. Daarom kun je ook hier weer beren zien die komen vissen.
Het is hier wel wat anders dan in Hyder, omdat hier geen rangers zijn. Je moet dus erg goed opletten dat er geen beer uit de rivier komt en naar je toeloopt, omdat hij in het achterliggende bos wil komen. Soms voor mij wel stressen. Ik heb best vaak klaar gestaan met de pepperspray in de hand. Gelukkig nooit nodig gehad!
We hebben en geweldig veel gezien en ontzettend genoten. Ik heb vooral van de beren de foto's voor deze update uitgezocht.



Deze kleine cub hebben we vaak gezien samen met zijn moeder. Hij is zo schattig. Hij moet allesnog leren. Valt van rotsen, springt in de rivier en wordt dan met de stroom meegenomen en jaagt achter de vogels aan. Zijn haartjes staan alle kanten op. Ik noem hem Hairy Bear.
Op de foto kijkt hij nieuwsgierig naar het groepje mensen wat daar staat.

Deze beer loopt langs de oever van de rivier op zoek naar een lekkere zalm!

Deze beer was erg geirriteerd door de mensen die naar hem stonden te kijken en hem in de weg stonden, zodat hij niet terug kon de bossen in. Beren zijn hier niet zo agressief, omdat er voldoende voedsel voor ze is en zullen daarom niet zo snel aanvallen. Toch is het zaak om ze de ruimte te geven. Helemaal zonder risico sta je daar niet, want het is en blijft een wild dier.

Zomaar een portret!

Deze twee beren hebben duidelijk een familieband. Beren leven namelijk niet in groepjes, dus als ze elkaar tegen komen geldt meestal, dat de sterkste blijft en de ander vlucht. We hebben dat vaak gezien. Deze twee jonge beren, waarschijnlijk een jaar of 3 oud, speelden met elkaar voor het oog van onze camera's. Wat een belevenis!

Op weg terug naar Haines Jucktion zag Arthur opeens deze hawkowl in de boom, terwijl ik naar het toilet was. Heb nooit zoveel haast gehad om eruit te komen. Man, wat geweldig! Hij bleef ook nog gewoon zitten terwijl wij probeerden dichter bij te komen.



Op het ogenblik zitten we in een hotel in Whitehorse. We blijven hier twee nachten. Morgenochtend, maandag, om 7 uur vertrekt ons vliegtuig uit Whitehorse. We komen dan twee en een half uur later aan in Vancouver, waar we ongeveer 8 uur moeten wachten op het vliegtuig dat ons naar Londen brengt.

Update 11 september 2008

Ik kan het niet laten nog even een paar plaatjes te tonen van Hyder. Deze grizzly vindt het moeilijk om een vis te vangen. Hij is nog maar 3 jaar en voor het eerst moet hij het zonder moeder doen. Hij behelpt zich maar met besjes. Later op de dag zien we hem toch een grote zalm vangen.





Deze twee jonge beren, naar men vertelde zijn het broer en zus, bespeuren onraad en ontdekken dat er een andere beer aankomt. Hier geldt het recht van de sterkste dus.............




er vandoor in grote paniek. Daarna verschijnt er een grote dikke vette beer. Dit blijkt de moeder te zijn van de twee. Zij hebben heilig respect voor haar. Als de cubs 3 jaar zijn worden ze verstoten en moeten op eigen benen staan. De moeder is dan zelfs gevaarlijk voor hen




Goed even genoeg over de beren. (we hebben er inmiddels 42 gezien in totaal). Na Whitehorse hebben we besloten naar het noorden te gaan en zo gezegd zo gedaan. We zijn begonnen naar Dawson City te rijden. Zo'n 520 km. Daar gaat er even een andere wereld voor je open. De straten zijn niet geplaveid. Zand, klei en stenen. Het is net of je in begin 1900 arriveerd. Het lijkt wel een museum. We hebben van heel wat huizen en straatjes foto's gemaakt. In het gebouwtje hieronder hebben we onze koffie gedronken. Van binnen is het heel gezellig.





Het onderstaande gebopuw is zo scheef gezat, omdat het gebouwd is op permafrost en de mensen die erin woonden hebben hier logischerwijs ook in gestookt. Toen is de permafrost onder het huis gesmolten en zie hier het resultaat... weggezakt !






Artthur in een ander straatje.





Oke, onze reis gaat beginnen. We hebben er heel veel over gelezen van tevoren. Je moet je wel goed voorbereiden. Na de nodige inkopen gedaan te hebben gaan we op pad. Het wordt een heel evenement. De weg is erg slecht omdat hij gebouwd is op permafrost en er dus grote gaten en gaatjes inzakken. Er wordt voortdurend aan gewerkt, maar dat is dweilen met de kraan open. De gemiddelde snelheid ligt op ongeveer 45 km per uur en we moeten er zo'n slordige 370. Het gebied waar we doorheen gaan is geweldig mooi en we stoppen om de 50 meter. Uiteindelijk moeten we er toch meer vaart achter zetten, anders halen we de camping niet. Er is gedurende 370 km echt niets, geen dorp of zo, zelfs geen benzinepomp. We proberen de noordpoolcirkel te bereiken en dan gaan we weer richting het zuiden. Het is hier echt adembenemend mooi. Als je goed kijkt kun je de Dempster Highway, die we volgen zien, op de foto zien.






Onderweg zien we deze grizzly met haar twee cubs over de weg lopen. Het geeft misschien een aardig idee over hoe de weg eruit ziet.

update 4 september 2008

Hallo lieve allemaal,

Weer in Whitehorse aangekomen wil ik jullie even laten meegenieten van een paar foto's die ik heb kunnen maken. Deze bold- eagle kwam naar de waterkant om een beetje water uit the fish-creek te drinken en vond daar opeens een grote dode zalm. Het was geweldig om te zien hoe deze vogel zo'n grote vis naar de kant sleepte. Onvoorstelbaar. Terwijl we stonden te kijken heeft hij ongeveer een halve zalm opgegeten.




Toen we in Hyder een klein wandelingetje maakten naar het haventje toe, zag Arthur opeens drie otters zwemmen. Hoewel we altijd met een camera lopen.......deze keer dus niet. We hebben er eerst een poosje naar staan kijken en zijn toen snel naar de auto gelopen om de camera's te halen. We hadden niet veel hoop om ze nog te zien, maar ja proberen kan geen kwaad en jawel,
dit is het resultaat. Het was een moeder met twee jongen. Het grappige was dat ze totaal niet bang waren, dus we hebben genoten van hun spel. Geweldig!!





Hoe aanhankelijk is dit stel




Deze kleine otter roept om zijn moeder die even weggezwommen is.





Hier even een grizzly in the fish-creek in paniek op zijn achterste poten omdat hij onraad ruikt. Beren zijn altijd erg op hun hoede voor een soortgenoot die sterker en groter is. Ik vond het stressen en was bang voor een gevecht. Gelukkig hoorden we van de rangers, dat het zijn zusje was.
Dat was dus een happy ending. Deze cubs zijn ongeveer 3 jaar oud en moeten het voor het eerst zonder hun moeder doen. Dat is best moeilijk, want vissen is voor hen erg moeilijk. Deze heeft uiteindelijk een vis gevangen.(meestal eten ze de resten van wat de andere beren hebben laten liggen ). Nadat ze samen in de bosjes waren verdwenen kwam er een andere grote grizzly aan. Dit bleek de moeder te zijn. De cubs hoorden we alles vertrappend met een reuze kabaal wegvluchten. De moeder heeft hen eerder verstoten omdat ze op eigen benen moeten leren staan en is dus wel degelijk gevaarlijk voor ze.






Deze vos kwamen we tegen op weg naar Whitehorse. Het was duidelijk dat hij op voedsel wachtte. Wij werden er triest van, dat zelfs in de wildernis de dieren gewend raken om gevoed te worden. Hij was ook mank aan 1 pootje. Ik had hem zo wel op willen pakken en meenemen.
Was ik waarschijnlijk flink gebeten. We weten niet precies wat voor soort vos dit is, maar vermoeden een rode vos, maar dan in een donkere versie.






Op de weg naar Whitehorse doen we een camping aan het Boya Lake aan. Aanvankelijk hebben we het plan om hier 2 dagen te blijven. Toen we uitstapten kwam er een man naar ons toe met de mededeling dat de vorige avond een grizzly-beer 2 caravans had aangevallen. Hij had zich eerst staan schuren met zijn rug tegen de zijkant en vervolgens geprobeerd de raampjes van zowel de camper als de cabine van de auto en het deurtje van de camper open te krijgen. Er stonden overal krassen van zijn poten op. Uiteindelijk heeft de beheerder van de camping hem weggejaagd door met een geweer schoten in de lucht te lossen. Nou..... het was al erg laat en de volgende camping lag minstens 100 km verderop, dus we besloten dapper te zijn en te blijven.
Arthur heeft de camper heel slim neergezet, zodat we aan twee kanten moeilijk bereikbaar waren vanaf de grond. Verder hebben we de pepperspray binnen handbereik gelegd, onze patronenpen en hebben we de bijl uit de auto gehaald. Het is namenlijk voor een beer niet zo moeilijk in een caravan te komen. De anderen hadden ons gewaarschuwd dat als we wat hoorden, we een hoop kabaal moesten maken, zodat we elkaar konden helpen. Nou ik heb wel meteen besloten, dat we hier geen twee nachten bleven staan. Er is gelukkig niets gebeurd,omdat de beer waarschijnlijk de nacht daarvoor goed geschrokken was van de schoten. maar je wordt wel weer met je neus gedrukt op het feit dat je gewoon in de wildernis bent.

Nou dit is het dan wel voorlopig. We zullen waarschijnlijk voorlopig niet snel internet hebben. We hebben besloten om in Yukon te blijven en naar het noorden te gaan. De eerste echte stad? is Dawson City en dat ligt honderden km hier vandaan. De campings die we tegenkomen hebben welhaast zeker geen internet.

Heel veel groeten. Carla

Een groet uit het wilde westen

hallo allemaal, hier dan een kort berichtje vanuit onze camper in Hyder Alaska. In het geval hierboven moeten we het 5 weken uit zien te houden. Nou dat zal wel lukken.
Onze reis is voorspoedig verlopen, maar heeft ongeveer 30 uur geduurd. We waren goed versleten. Het ergste was, dat er op het vliegveld van Whitehorse maar 1 taxi aanwezig was en die was vol. Er werd ons aangeraden maar te gaan lopen naar het hotel. Het was niet zo ver, maar we hadden 4 grote stuks bagage en onze cameratassen. Dat viel niet mee.
De volgende dag werden we rond half tien opgehaald en naar onze camper gebracht. Daarna hebben we voor ongeveer een week proviand ingeslagen bij de supermarkt. Toen met frisse moed op weg naar Hyder, zo'n slordige 1000 km naar het zuiden. We hebben hierover 2 dagen gedaan.
We staan nu voor ongeveer een week hier op de camping en gaan voornamenlijk op berenjacht om foto's te maken. Er schijnt hier in de buurt ook een geweldig mooie gletsjer te zijn. Daar gaan we morgen naar toe.

Hieronder mijn foto van een zwemmende grizzly die ik begin van de avond heb gemaakt.
Tot zover mijn verslag. Heel veel groeten, ook van Arthur.



Dag

seal

A lot of other animals do like the fish

seaeagle in Scotland

When we visited my doughther on the Isle of Sky in Scotland, we saw this eagle on a boattrip looking for fish.