Update 11 september 2008

Ik kan het niet laten nog even een paar plaatjes te tonen van Hyder. Deze grizzly vindt het moeilijk om een vis te vangen. Hij is nog maar 3 jaar en voor het eerst moet hij het zonder moeder doen. Hij behelpt zich maar met besjes. Later op de dag zien we hem toch een grote zalm vangen.





Deze twee jonge beren, naar men vertelde zijn het broer en zus, bespeuren onraad en ontdekken dat er een andere beer aankomt. Hier geldt het recht van de sterkste dus.............




er vandoor in grote paniek. Daarna verschijnt er een grote dikke vette beer. Dit blijkt de moeder te zijn van de twee. Zij hebben heilig respect voor haar. Als de cubs 3 jaar zijn worden ze verstoten en moeten op eigen benen staan. De moeder is dan zelfs gevaarlijk voor hen




Goed even genoeg over de beren. (we hebben er inmiddels 42 gezien in totaal). Na Whitehorse hebben we besloten naar het noorden te gaan en zo gezegd zo gedaan. We zijn begonnen naar Dawson City te rijden. Zo'n 520 km. Daar gaat er even een andere wereld voor je open. De straten zijn niet geplaveid. Zand, klei en stenen. Het is net of je in begin 1900 arriveerd. Het lijkt wel een museum. We hebben van heel wat huizen en straatjes foto's gemaakt. In het gebouwtje hieronder hebben we onze koffie gedronken. Van binnen is het heel gezellig.





Het onderstaande gebopuw is zo scheef gezat, omdat het gebouwd is op permafrost en de mensen die erin woonden hebben hier logischerwijs ook in gestookt. Toen is de permafrost onder het huis gesmolten en zie hier het resultaat... weggezakt !






Artthur in een ander straatje.





Oke, onze reis gaat beginnen. We hebben er heel veel over gelezen van tevoren. Je moet je wel goed voorbereiden. Na de nodige inkopen gedaan te hebben gaan we op pad. Het wordt een heel evenement. De weg is erg slecht omdat hij gebouwd is op permafrost en er dus grote gaten en gaatjes inzakken. Er wordt voortdurend aan gewerkt, maar dat is dweilen met de kraan open. De gemiddelde snelheid ligt op ongeveer 45 km per uur en we moeten er zo'n slordige 370. Het gebied waar we doorheen gaan is geweldig mooi en we stoppen om de 50 meter. Uiteindelijk moeten we er toch meer vaart achter zetten, anders halen we de camping niet. Er is gedurende 370 km echt niets, geen dorp of zo, zelfs geen benzinepomp. We proberen de noordpoolcirkel te bereiken en dan gaan we weer richting het zuiden. Het is hier echt adembenemend mooi. Als je goed kijkt kun je de Dempster Highway, die we volgen zien, op de foto zien.






Onderweg zien we deze grizzly met haar twee cubs over de weg lopen. Het geeft misschien een aardig idee over hoe de weg eruit ziet.